از تولد تا یک سالگی

نوزادن رشد می کنند و در طی اولین سال های زندگیشان تغییر می کنند آنها شروع می کنند به :

1. کنترل کردن بعضی از اندام های بدنشان، یاد می گیرند سرشان را بالا نگه دارند، بچرخند، بشینند، چهار دست و پا بروند، بایستند و راه بروند.
 

2.از موجودیت خودشان به عنوان یک فرد جدا از دیگران آگاه شوند. آنها یاد می گیرند به دست هایشان نگاه کنند و با نوک انگشت پاهایشان و با انگشتان دست و پاهایشان بازی کنند. یاد می گیرند که وقتی والدینشان آن ها را ترک می کنند گریه کنند و اسم خودشان را تشخیص دهند.
 

3.بازی کنند.اولین بازی که می کنند بازی با دستانشان است.بعدا علاقه به بازی با اسباب بازی از خودشان نشان می دهند و دوست دارند اشیا را در داخل جایی بگذارند و دوباره از داخل آن را بیرون بریزند و دوست دارند یک اسباب بازی بزرگ یاعروسک بزرگ را به دنبال خود روی زمین بکشند و به اطراف راه بروند.
 

4.با دیگران رابطه برقرار می کنند در ابتدا در مقابل بزرگترها بیشتر عکس العمل نشان می دهند تا نوزادان دیگر، ولی بعدا کم کم توجهشان به نوزادان دیگر معطوف می شود.اما آنها بیشتر به نوزادان دیگر به عنوان یک شی نگاه می کنند تا یک آدم.سپس با ایجاد صدا در مقابل نوزادان دیگر عکس العمل نشان می دهند و به صدای آنها توجه می کنند.
 

5.رابطه برقرار می کنند و مهارت های زبانیشان را توسعه می دهند.نوزادان اول گریه می کنند و بعد صداهای دیگری در می آورند. کم کم می گویند ماما و بابا سپس تعداد زیادی از صداها را بیان می کد و نام افراد آشنا و بعضی از اشیا را می گویند و کم کم از شنیدن صداهای آرام و ریتمیک لذت می برند.